دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحيح است.
(مسأله 1177): هر گاه پيش از آن كه مشغول تشهد شود، يا پيش از ايستادن شك كند كه يك يا دو سجده را بجا آورده يا نه، و در همان هنگام يكى از شكهائى كه پس از پايان دو سجده صحيح است برايش پيش آيد، نمازش باطل است.
(مسأله 1178): اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند، و يادش بيايد كه يك يا دو سجده از ركعت پيش را بجا نياورده، نمازش باطل است.
(مسأله 1179): اگر شك او از بين برود، و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلا اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، سپس شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.
(مسأله 1180): اگر پس از نماز شك كند كه در حال نماز، مثلا بين دو و چهار شك كرد يا بين سه و چهار، بنابر احتياط واجب بايد به وظيفه هر دو شك عمل نمايد، و نماز را هم دوباره بخواند.
(مسأله 1181): هر گاه پس از نماز بفهمد كه در حال نماز شكى براى او پيش آمده، ولى نداند از شكهاى صحيح يا باطل بوده، يا اگر از شكهاى صحيح بوده نداند كدام قسم آن بوده است، بايد دو ركعت ايستاده سپس يك ركعت ايستاده و دو سجده سهو بجا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند.
(مسأله 1182): كسى كه نشسته نماز مىخواند، اگر شكى كند كه بايد براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت نشسته بخواند. و اگر شكى كند كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته و بنابر احتياط واجب دو ركعت نشسته ديگر بجا آورد، و احتياط مستحب اعاده نماز است. و اگر شكى كند كه بايد يك ركعت ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته بخواند، و احتياط مستحب اعاده نماز است.
(مسأله 1183): كسى كه ايستاده نماز مىخواند، اگر موقع خواندن نماز