سقفى كه نزديك است خراب شود.
شرط پنجم: آن كه روى چيزى كه ايستادن و نشستن روى آن حرام است نباشد، مانند جائى از فرش كه اسم خدا و آيات قرآن، و اسماء انبياء و ائمه معصومين (عليهم السلام)، و ساير مقدساتى كه نشستن و ايستادن بر آنها هتك و حرام است.
شرط ششم: آن كه جاى نمازگزار سقفش بقدرى كوتاه نباشد كه نتواند در آنجا راست بايستد، همچنين آن قدر كوچك نباشد كه جاى ركوع و سجود نداشته باشد.
(مسأله 865): كسى كه ناچار است در جائى نماز بخواند كه نمىتواند بايستد، لازم است تا اندازه اى كه ممكن است قيام و ركوع و سجود را بجا آورد، و اگر نمىتواند ركوع و سجود كند براى آنها با سر اشاره نمايد.
شرط هفتم: به احتياط لازم جلوتر از قبر پيغمبر (صلى الله عليه وآله) و امام (عليه السلام) نماز خواندن جايز نيست، و بنابر احتياط بايد در حال نماز عقب تر از قبر آنها ايستاد.
شرط هشتم: آن كه مكان نمازگزار اگر نجس است به گونه اى تر نباشد كه رطوبتش به بدن يا لباس او برسد، ولى محل سجده اگر نجس است هر چند خشك هم باشد نماز باطل است، و احتياط مستحب آن است كه مكان نمازگزار اصلا نجس نباشد.
شرط نهم: بايد بنابر احتياط لازم بين مرد و زن در حال نماز چنانچه پرده يا ديوارى حائل نيست و مرد جلوتر نايستاده، حدود پنج متر فاصله باشد.
(مسأله 866): اگر زن برابر مرد يا جلوتر به فاصله كمتر از ده ذراع (حدود پنج متر) بايستد و با هم وارد نماز شوند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را دوباره بخوانند، ولى اگر يكى زودتر از ديگرى نماز بخواند، تنها كسى كه بعد مشغول نماز شده بايد نمازش را دوباره بخواند.
(مسأله 867): اگر بين مرد و زن كه برابر هم ايستاده اند، يا زن جلوتر ايستاده و نماز مىخوانند ديوار يا پرده يا چيز ديگرى باشد كه يكديگر را نبينند نماز هر دو صحيح است اگر چه بين آنها يك وجب هم فاصله نباشد.
شرط دهم: آن كه جاى پيشانى نمازگزار از جاى سر انگشتان پاى او بيش