را پيش از نماز مغرب بخواند باطل است.
(مسأله 742): اگر به نيت نماز ظهر نماز بخواند، و در ميان نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده، نمىتواند نيت را به نماز عصر برگرداند، بلكه بايد اين نماز را رها كرده و نماز عصر بخواند. نماز مغرب و عشاء نيز همينطور است.
(مسأله 743): اگر ميان نماز عصر يقين كند كه نماز ظهر را نخوانده بايد نيت را به نماز ظهر برگرداند، و چنانچه پيش از خواندن يا انجام جزئى غير ركن به عنوان نماز ظهر يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده بوده، بايد نيت را به عصر برگرداند و نماز را تمام كند، و اگر پس از خواندن يا انجام جزئى به عنوان نماز ظهر يادش بيايد، بنابر احتياط واجب بايد نيت را به عصر برگرداند، و نماز را تمام، سپس اعاده كند.
(مسأله 744): اگر بين نماز عصر شك كند كه نماز ظهر را خوانده يا نه، بايد نيت را به نماز ظهر برگرداند، ولى اگر وقت به اندازه اى كم است كه پس از پايان نماز آفتاب غروب مىكند و براى يك ركعت هم فرصت نيست بايد به نيت عصر نماز را تمام كند.
(مسأله 745): هر گاه پيش از ركوع ركعت چهارم نماز عشاء شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه، چنانچه وقت آن قدر تنگ است كه پس از نماز نيمه شب مىشود، و به مقدار يك ركعت نماز هم فرصت نيست بايد به نيت عشاء نماز را تمام كند، و مغرب را بخواند، و اگر بيشتر وقت دارد بايد نيت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را سه ركعتى تمام كند، سپس نماز عشاء را بخواند.
(مسأله 746): هر گاه پس از رسيدن به ركوع ركعت چهارم نماز عشاء شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه، اگر به مقدار چهار ركعت از وقت باقى مانده، بايد نماز را رها كرده و نماز مغرب سپس عشاء را بخواند، و اگر كمتر از چهار ركعت وقت مانده، عشاء را تمام كرده و مغرب را بخواند، و بنابر احتياط واجب عشاء را اعاده نمايد.
(مسأله 747): كسى كه نمازش را احتياطا دوباره مىخواند اگر در بين نماز