اذان و اقامه و قنوت را انجام ندهد.
(مسأله 310): اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمىكند و در بين نماز چند بار بول يا مدفوع از او دفع مىشود چنانچه برايش سخت نيست كه پس از هر بار دفع وضو بگيرد، احتياط اين است كه ظرف آبى نزد خود بگذارد تا هنگامى كه بول يا مدفوع از او دفع شد فورى وضو بگيرد، و بقيه نماز را بخواند، و بنابر احتياط واجب جهت رعايت موالات همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند، و اگر بين نماز وضوى او باطل شود اعتنا نكند.
(مسأله 311): اگر بول يا مدفوع به گونه اى پى در پى از او دفع مىشود كه وضو گرفتن پس از هر بار براى او سخت است، يك وضو براى هر نمازش كافى است، و براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوى ديگر لازم نيست، بلكه اظهر اين است كه يك وضو براى چند نماز نيز كافى است هر چند احتياط واجب آن است كه براى هر نماز يك وضو بگيرد.
(مسأله 312): كسى كه بول يا مدفوع پى در پى از او دفع مىشود، بنابر احتياط لازم بايد پس از وضو فورى نماز بخواند.
(مسأله 313): كسى كه بول او قطره قطره مىريزد، بايد براى نماز به وسيله اى مانند كيسه اى كه در آن پنبه است و از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد و نيز كيسه يا پنبه را عوض كند يا آب بكشد.
و كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن مدفوع جلوگيرى كند، چنانچه ممكن باشد بايد هنگام نماز از رسيدن مدفوع به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد، و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد براى هر نماز مخرج مدفوع را آب بكشد.
(مسأله 314): كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و مدفوع جلوگيرى كند، چنانچه ممكن باشد به مقدارى از در آمدن بول و مدفوع جلوگيرى نمايد، بايد انجام دهد هر چند هزينه داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود