(مسأله 285): اگر بين كارهاى وضو به اندازه اى فاصله شود كه هنگام شستن عضوى يا مسح آن رطوبت اعضائى كه شسته يا مسح كرده خشك شده باشد، وضو باطل است. و اگر تنها جائى كه جلوتر از محلى است كه مىخواهد بشويد يا مسح كند خشك شده، بنابر احتياط لازم به اين وضو اكتفا نكند; مانند اين كه هنگام شستن دست چپ رطوبت دست راست خشك شده و صورت تر باشد.
(مسأله 286): اگر كارهاى وضو را پشت سر هم بجا آورد ولى به سبب گرماى هوا يا حرارت زياد بدن، و يا طولانى شدن زمان وضو رطوبت جاهاى پيشين خشك شود، وضوى او صحيح است.
(مسأله 287): راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، و اگر پس از شستن صورت و دستها چند قدم راه برود، سپس سر و پا را مسح كند وضوى او صحيح است.
شرط يازدهم: آن كه خودش صورت و دستها را بشويد و سر و پاها را مسح كند، و اگر ديگرى او را وضو دهد، يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك نمايد وضو باطل است.
(مسأله 288): كسى كه نمىتواند وضو بگيرد بايد نايب بگيرد تا او را وضو دهد، و چنانچه مزد هم بخواهد، در صورت توانائى بايد بپردازد ولى بايد خودش نيت وضو كند و با دست خود مسح نمايد، و اگر نمىتواند بايد نايبش دست او را بگيرد و به جاى مسح او بكشد، و اگر اين هم ممكن نيست، بايد نايب از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح كند.
(مسأله 289): هر يك از كارهاى وضو را كه مىتواند خودش انجام دهد نبايد در آن كمك بگيرد.
شرط دوازدهم: نبودن مانع از مصرف آب.
(مسأله 290): كسى كه مىترسد با وضو گرفتن مريض شود، يا با مصرف آب در وضو خود او يا نفس محترمه اى تشنه بماند و هلاك شود، نبايد وضو بگيرد، ولى اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد، هر چند بعد بفهمد