ديگر، وضوى او باطل است.
(مسأله 303): اگر شك كند وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
(مسأله 304): كسى كه مىداند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده - مانند اين كه بول كرده - اگر نداند كدام جلوتر بوده چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد; و اگر بين نماز است بنابر احتياط واجب نماز را تمام كند و با وضوى ديگرى اعاده نمايد; و اگر پس از نماز است و احتمال مىدهد هنگام شروع نماز توجه داشته، نمازى كه خوانده صحيح است، و براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
(مسأله 305): اگر پس از وضو يا در بين آن يقين كند بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهائى كه پيش از آن است به جهت طول مدت خشك شده، بايد دوباره وضو بگيرد، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده، بايد جائى كه فراموش كرده و آنچه پس از آن است را بشويد يا مسح كند، و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جائى شك كند بايد همينطور عمل نمايد.
(مسأله 306): اگر پس از نماز شك كند وضو گرفته يا نه، چنانچه احتمال بدهد در حال شروع به نماز توجه به حالش داشته نمازش صحيح است ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
(مسأله 307): اگر در بين نماز شك كند وضو گرفته يا نه، احتياط واجب آن است كه نماز را تمام و با وضوى جديد دوباره نماز بخواند.
(مسأله 308): اگر پس از نماز بفهمد وضوى او باطل شده ولى شك دارد كه پيش از نماز باطل شده يا پس از آن، نمازى كه خوانده صحيح است.
(مسأله 309): كسى كه بر اثر بيمارى بول او قطره قطره مىريزد، يا نمىتواند از بيرون آمدن مدفوع جلوگيرى كند، چنانچه مىداند كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مىكند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مىكند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار واجبات نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد تنها واجبات نماز را بجا آورد و مستحبات مانند