راست و پاى چپ را با دست چپ مسح كند.
(مسأله 257): احتياط واجب آن است كه پهناى مسح پا به اندازه پهناى سه انگشت بسته باشد، بلكه به احتياط مستحب با تمام كف دست مسح نمايد هر چند تمام پا مسح نشود.
(مسأله 258): در مسح پا، بايد دست را بر سر انگشتها بگذارد و به پشت پا بكشد، نه آن كه تمام دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد.
(مسأله 259): در مسح سر و روى پا، بايد دست را روى آنها بكشد، و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را به آن بكشد وضو باطل است، ولى اگر هنگامى كه دست را مىكشد، سر يا پا كمى حركت كند اشكال ندارد.
(مسأله 260): جاى مسح بايد خشك باشد، و اگر به قدرى تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن به اندازه اى كم باشد كه مانع از تأثير رطوبت مسح نباشد اشكال ندارد.
(مسأله 261): اگر در كف دست رطوبتى براى مسح نمانده نمىتواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از ريش يا ابروها يا مژگان خود رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.
(مسأله 262): اگر رطوبت كف دست تنها به اندازه مسح سر باشد، سر را با همان رطوبت مسح كند، و براى مسح پاها از ريش يا ابروها و مژگان خود رطوبت بگيرد.
(مسأله 263): مسح كردن از روى جوراب و كفش باطل است. و اگر به سبب سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و يا تقيه و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد بايد تيمم نمايد، و اگر كفش يا جوراب نجس نيست احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد و بر كفش يا جوراب مسح كند.
(مسأله 264): اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح آن را آب بكشد بايد تيمم نمايد. و بنابر احتياط وضو هم بگيرد، و چيز پاكى روى پا بگذارد و بر آن مسح كند.