جاى غصبى بريزد. و چنانچه در غير آنجا نتواند وضو بگيرد تكليف او تيمم است.
(مسأله 270): وضو گرفتن از حوض يا وضوخانه مدرسه اى كه نمىداند براى همه مردم وقف شده يا براى محصلين همان مدرسه، چنانچه مردم متدين معمولا از آن وضو مىگيرند، به طورى كه نشانه عمومى بودن وقف باشد، اشكال ندارد.
(مسأله 271): كسى كه نمىخواهد در مسجدى نماز بخواند، اگر نداند حوض يا وضوخانه آن براى همه مردم وقف شده يا براى كسانى كه در آنجا نماز مىخوانند، نمىتواند از آن وضو بگيرد، مگر آن كه از عمل افراد متدين بفهمد كه وقف آن عام است.
(مسأله 272): وضو گرفتن از حوض يا وضوخانه تيمچه ها و مسافر خانه ها و مانند آنها، براى غير ساكنين آن هنگامى صحيح است كه بداند صاحبان آنها راضى هستند، هر چند از وضو گرفتن افراد متدينى كه ساكن آن اماكن نيستند علم حاصل شود.
(مسأله 273): وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ هر چند راضى بودن مالكش معلوم نيست، اشكال ندارد; ولى اگر مالك آنها از وضو گرفتن نهى كند يا انسان بداند كه مالك راضى نيست، يا اين كه مالك صغير يا مجنون باشد، يا اين كه آن نهرها در تصرف غاصب باشد، در همه اين صورتها وضو گرفتن با آب آنها جايز نيست، اما نهرهايى كه در روستاها و مانند آنها هست و روش مردم بر استفاده از آنها جارى است وضو گرفتن و ساير استفاده ها از آنها اشكال ندارد هر چند مالك آنها صغير يا مجنون باشد، و نيز مالك آنها حق ندارد مردم را از استفاده منع كند.
(مسأله 274): اگر فراموش كند آب غصبى است و با آن وضو بگيرد صحيح است، ولى كسى كه خودش آب را غصب كرده، اگر غصبى بودن آن را فراموش كند و وضو بگيرد، بايد وضويش را با آب مباح اعاده كند هر چند كسى باشد كه اگر يادش بود اجتناب مىكرد.
شرط چهارم: مباح بودن ظرف آب وضو.