شصت فقير را طعام دهد.
(مسأله 1623): روزه دارى كه مىتواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفته شخص غير مورد اعتمادى كه بگويد مغرب شده، بدون اطمينان افطار كند، سپس بفهمد مغرب نبوده يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه، قضا و كفاره بر او واجب مىشود.
(مسأله 1624): اگر كسى كه عمدى روزه خود را باطل كرده بعد از ظهر سفر كند، يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد كفاره از او ساقط نمىشود بلكه اگر پيش از ظهر نيز مسافرتى براى او پيش آيد كفاره بر او واجب است.
(مسأله 1625): اگر عمدى روزه خود را باطل كند سپس عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، احتياط واجب اين است كه كفاره را بدهد.
(مسأله 1626): اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدى روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست، هر چند احتياط در كفاره دادن است.
(مسأله 1627): روزه دارى كه شك دارد آخر ماه رمضان است يا اول شوال، و عمدى روزه خود را باطل كند، سپس معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست، هر چند احتياط در كفاره دادن است.
(مسأله 1628): روزه دارى كه در ماه رمضان با زنش كه روزه دار بوده جماع كرده، چنانچه زن را مجبور كرده باشد كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده بر هر كدام يك كفاره واجب مىشود.
(مسأله 1629): اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه با او جماع نمايد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.
(مسأله 1630): اگر روزه دار در ماه رمضان، زنش را مجبور به جماع كند، و در بين جماع زن راضى شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.
(مسأله 1631): روزه دارى كه در ماه مبارك رمضان با زن روزه دارش كه