(مسأله 1616): اگر روزه دار دروغى را به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله) عمدى نسبت دهد، بنابر احتياط، كفاره جمع كه تفصيل آن در مسأله پيش گذشت بر او واجب مىشود.
(مسأله 1617): روزه دارى كه در يك روز ماه رمضان چند بار جماع كرده براى هر بار يك كفاره بر او واجب است، و ظاهر اين است كه استمناء نيز حكم جماع را دارد، و نيز - نعوذ بالله - اگر جماع او حرام باشد براى هر بار يك كفاره جمع بر او واجب مىشود.
(مسأله 1618): اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند بار غير جماع و استمناء، كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، براى همه آنها يك كفاره كافى است.
(مسأله 1619): روزه دارى كه غير از جماع و استمناء مبطل روزه انجام دهد، سپس با حلال خود جماع نمايد; بنابر احتياط براى هر كدام يك كفاره واجب مىشود.
(مسأله 1620): روزه دارى كه غير از جماع و استمناء مبطل روزه كه حلال باشد، انجام داده، سپس مبطل روزه اى كه حرام است غير از جماع و استمناء انجام دهد، يك كفاره كافى است ولى بنابر احتياط كفاره جمع هم بدهد، مانند اين كه ابتداء آب نوشيده سپس غذاى حرامى بخورد.
( مسأله 1621): روزه دارى كه آروغ زده و چيزى در دهانش آمده است چنانچه عمدى آن را فرو دهد، روزه اش باطل است، و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مىشود. و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، و عمدى آن را فرو برد، بايد قضاى آن روزه را بگيرد، و كفاره جمع بدهد; مانند اين كه هنگام آروغ زدن خون يا غذائى كه از صورت غذا بودن خارج شده در دهانش بيايد.
(مسأله 1622): كسى كه نذر كرده كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمدى روزه خود را باطل سازد، بايد كفاره حنث نذر بدهد، و بنابر احوط كفاره افطار روزه را هم بدهد، يعنى بنده اى آزاد كند يا دو ماه روزه بگيرد و يا