دارد، و كسى كه فرزنددار نمىشود، و براى دفع شياطين از جائى كه ترسناك باشد، و كسى كه خوى بد پيدا كرده، و كسى كه چهل روز از خوردن گوشت خوددارى كرده; پس در گوش او اذان بگويند. و نيز مستحب است مرد در منزل خود صدايش را به اذان بلند كند، كه دردها و بيمارها را دور مىسازد.
(مسأله 897): اذان عبارت است از: الله أكبر چهار مرتبه، أشهد أن لا إله الا الله، أشهد أن محمدا رسول الله، حي على الصلاة، حى على الفلاح، حي على خير العمل، الله أكبر، لا إله إلا الله هر يك دو مرتبه.
و در اقامه دو مرتبه الله اكبر از اول اذان، و يك مرتبه لا إله الا الله از آخر آن كم مىشود، و پس از گفتن حي على خير العمل، بايد دوبار قد قامت الصلاة را اضافه نمود.
(مسأله 898): شهادت دادن به ولايت حضرت امير المؤمنين (عليه السلام): أشهد أن عليا ولي الله، حتى در اذان و اقامه، از نشانه هاى ايمان، و كمال شهادت به وحدانيت خداوند و رسالت پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله) است، و مورد تأكيد بزرگان دين بوده، چنان كه از امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه فرمودند: هر گاه يكى از شما بگويد:
لا إله إلا الله محمد رسول الله، پس از آن بگويد: علي أمير المؤمنين.
(مسأله 899): بين جمله هاى اذان و اقامه نبايد خيلى فاصله شود، و اگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را از سر بگيرد.
(مسأله 900): اگر در اذان و اقامه صدا در گلو بيندازد، چنانچه غنا شود - يعنى به طور آوازه خوانى كه در مجلس لهو و بازيگرى معمول است اذان و اقامه را بگويد - حرام است، و اگر غنا نشود مكروه مىباشد.
(مسأله 901): در شش مورد اذان ساقط مىشود:
اول: نماز عصر در عرفات روز عرفه كه روز نهم ذى حجه است.
دوم: نماز عشاء شب عيد قربان، براى كسى كه در مشعر الحرام باشد.
سوم: اذان عصر و عشاء وقتى با ظهر و مغرب با هم خوانده شوند ساقط است، و بجا آوردن نافله بين دو نماز موجب صدق فاصله بين دو نماز نمىشود.