يا آن كه مال الاجاره از عين يا عمل، معين در ذمه باشد اشكالى ندارد.
(مسأله 2127): كسى كه چيزى را اجاره داده، تا آن چيز را تحويل ندهد حق ندارد اجاره آن را مطالبه كند، و نيز اگر براى انجام عملى اجير شده پيش از انجام عمل حق مطالبه اجرت ندارد، مگر آن كه به لفظ شرط كند يا متعارف باشد.
(مسأله 2128): هر گاه چيزى را كه اجاره داده تحويل دهد، هر چند اجاره كننده تحويل نگيرد، يا تحويل بگيرد و تا آخر مدت اجاره از آن استفاده نكند، بايد اجاره آن را بدهد.
(مسأله 2129): اگر اجير براى كار كردن در روز معين در همان روز براى انجام آن كار حاضر شود، كسى كه او را اجير كرده هر چند آن كار را به او مراجعه نكند، بايد اجرت او را بدهد، مانند اين كه خياطى براى دوختن لباس در روز معينى اجير شده و خياط در آن روز آماده كار باشد، هر چند پارچه را به او ندهد كه بدوزد، بايد اجرتش را بدهد.
(مسأله 2130): اگر پس از پايان مدت اجاره معلوم شود كه اجاره باطل بوده چنانچه مال اجاره داده شده در استيلاء و اختيار اجاره كننده بوده، هر چند استفاده نكرده، اجرت المثل متعارف را بايد به صاحب ملك بدهد، مانند اين كه خانه اى را يك ساله به صد تومان اجاره كند بعد بفهمد اجاره باطل بوده، اگر اجاره متعارف آن خانه پنجاه تومان است لازم نيست بيش از پنجاه تومان بدهد، و اگر صد تومان و يا بيشتر است بايد همان را بدهد; و اگر اجاره دهنده مىدانسته كه اجاره باطل است نمىتواند بيش از مبلغى را كه قرار گذاشته بگيرد.
(مسأله 2131): اگر مالى كه اجاره كرده از بين برود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و در استفاده از آن هم زياده روى ننموده ضامن نيست، و نيز اگر مانند پارچه اى كه به خياط داده از بين برود، چنانچه خياط زياده روى نكرده و در نگهدارى آن هم كوتاهى ننموده باشد واجب نيست عوض آن را بدهد.
(مسأله 2132): اگر صنعتگر چيزى را كه گرفته خراب كند ضامن است.
(مسأله 2133): اگر قصاب سر حيوانى را ببرد و آن را حرام كند، چه مزد