فرو بردن در آب كر و جارى پاك مىگردد، و اگر باطن آنها نجس شود پاك شدن باطن آنها محل اشكال است.
(مسأله 164): اگر انسان شك كند كه آب نجس به باطن صابون رسيده يا نه، باطن آن پاك است.
(مسأله 165): اگر ظاهر برنج و گوشت يا مانند آن نجس شده باشد، چنانچه آن را در ظرفى بگذارند و سه بار آب روى آن بريزند و خالى كنند پاك مىشود، و آن ظرف هم پاك مىگردد، ولى اگر بخواهند لباس يا مانند آن را كه فشار لازم دارد در ظرفى بگذارند و آب بكشند، بايد هر بار كه آب روى آن مىريزند آن را فشار دهند و غساله آن را بيرون بريزند.
(مسأله 166): لباس نجسى كه به نيل و مانند آن رنگ شده با فرو بردن در آب كر يا جارى يا شستن با آب قليل - اگر با فشار دادن آب مضاف از آن بيرون نيايد - پاك مىشود.
(مسأله 167): لباسى كه در كر يا جارى آب كشيده شده سپس لجن آب يا مانندش در آن ديده شود، چنانچه احتمال نرود كه از رسيدن آب جلوگيرى كرده آن لباس پاك است.
(مسأله 168): هر گاه پس از آب كشيدن لباس و مانند آن خورده گل يا اشنان در آن ديده شود پاك است، ولى اگر آب نجس به باطن گل يا اشنان نفوذ كرده باشد ظاهر آنها پاك و باطن آنها نجس است، مگر آن كه يقين كند آب به باطن آنها هم رسيده است.
(مسأله 169): تا عين نجاست از هر چيز نجس بر طرف نشود پاك نمىشود، ولى اگر بو يا رنگ نجاست در آن مانده اشكال ندارد، پس اگر خون از لباس بر طرف شود و رنگش در آن بماند پاك است، اما چنانچه با بودن بو يا رنگ يقين شود يا احتمال رود كه ذره هاى نجاست در آن چيز مانده، نجس است.
(مسأله 170): اگر در آب كر يا جارى نجاست بدن را بر طرف كند بدن