پاك مىشود، و بيرون آمدن و دوباره در آب رفتن لازم نيست.
(مسأله 171): غذاى نجسى كه لاى دندانها مانده، اگر طورى آب را در دهان بگردانند كه به همه آن غذاى نجس برسد، پاك مىشود.
(مسأله 172): در آب كشيدن موى سر و صورت با آب قليل فشار دادن و خارج كردن غساله لازم نيست.
(مسأله 173): اگر جائى از بدن يا لباس را با آب قليل آب بكشند اطراف متصل به آن هم كه معمولا هنگام آب كشيدن، آب به آنها سرايت مىكند، با پاك شدن جاى نجس پاك مىشود، يعنى لازم نيست اطرافش را جداگانه آب بكشند، بلكه اطراف و محل نجس به آب كشيدن با هم پاك مىشوند. و هم چنين است اگر چيز پاكى را كنار چيز نجس بگذارند و روى هر دوى آنها آب بريزند، پس اگر براى آب كشيدن يك انگشت نجس روى همه انگشتها آب بريزند و آب نجس به همه آنها برسد، پس از پاك شدن انگشت نجس تمام انگشتها پاك مىشود.
(مسأله 174): گوشت و دنبه نجس شده مانند چيزهاى ديگر آب كشيده مىشود. و هم چنين است اگر بدن يا لباس، چربى كمى دارد كه از رسيدن آب به آنها جلوگيرى نكند.
(مسأله 175): ظرف يا بدن نجسى كه بعدا به اندازه اى چرب شده كه آب به آن نمىرسد، براى آب كشيدنش بايد چربى بر طرف شود تا آب به آن برسد.
(مسأله 176): آب شيرى كه متصل به كر است حكم كر را دارد، پس اگر چيز نجسى را زير شير متصل به كر يك بار بشويند پاك مىشود، و آبى كه از آن مىريزد اگر عين نجاست در آن نباشد و رنگ و بو و طعم نجس ندهد پاك است.
(مسأله 177): اگر چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده سپس شك كند كه عين نجاست را از آن بر طرف كرده يا نه، چنانچه هنگام آب كشيدن متوجه بر طرف كردن عين نجاست بوده، آن چيز پاك است، گر چه بهتر است كه آن را دوباره آب بكشد.
(مسأله 178): زمينى كه آب در آن فرو مىرود مانند زمينى كه روى آن