بدهكار حلال نيست، مگر آن كه مقدار بدهى خود را به او بگويد و او را راضى كند، يا به گونه اى باشد كه اگر مقدار طلب خود را مىدانست باز هم به آن مقدار صلح مىكرد.
(مسأله 2097): اگر بخواهند چيزى را كه از يك جنس است و زن آنها معلوم است به يكديگر صلح كنند، واجب آن است كه وزن يكى بيشتر از ديگرى نباشد، ولى اگر وزن آنها معلوم نباشد، هر چند احتمال دهند كه وزن يكى بيشتر از ديگرى است و صلح نمايند صحيح است.
(مسأله 2098): اگر دو نفر از يك نفر طلبكارند، يا دو نفر از دو نفر ديگر طلبكار باشند و بخواهند طلبهايشان را به يكديگر صلح كنند چنانچه طلب آنان از يك جنس و زن آنها يكى باشد - مانند اين كه هر دو ده من گندم طلبكارند - مصالحه آنان صحيح است، و هم چنين است اگر جنس طلب آنان يكى نباشد مانند اين كه يكى ده من برنج و ديگرى دوازده من گندم طلبكار باشد; ولى اگر طلب آنان از يك جنس و چيزى باشد كه معمولا با وزن يا پيمانه معامله مىشود، چنانچه وزن يا پيمانه آنها مساوى نباشد، مصالحه آنان اشكال دارد.
(مسأله 2099): اگر از كسى طلبى دارد كه بايد پس از مدتى بگيرد چنانچه طلب خود را به مقدار كمترى صلح كند و مقصودش اين باشد كه از مقدارى از طلب خود گذشت كرده و بقيه را نقد بگيرد اشكال ندارد، و اين حكم در صورتى است كه طلب از جنس طلا يا نقره يا جنس ديگرى باشد كه با وزن يا پيمانه فروخته مىشود، و اما در غير آنها محل اشكال است.
(مسأله 2100): اگر دو نفر چيزى را با هم صلح كنند، با رضايت يكديگر مىتوانند صلح را بهم بزنند، و نيز اگر در ضمن معامله براى هر دو يا يكى از آنان حق بهم زدن معامله را قرار داده باشند، كسى كه آن حق را دارد مىتواند صلح را بهم بزند.
(مسأله 2101): تا وقتى خريدار و فروشنده از مجلس معامله متفرق نشده اند مىتوانند معامله را بهم بزنند، و نيز اگر مشترى حيوانى را بخرد تا سه روز حق بهم زدن معامله را دارد، و هم چنين اگر پول جنسى را كه خريده تا سه روز ندهد و