سهو كند. و اگر سهوا يك سجده زياد كند، پس از سلام دو سجده سهو كند.
(مسأله 1025): اگر پيشانى را عمدى يا سهوى به زمين نگذارد، سجده نكرده است، هر چند جاهاى ديگر به زمين برسد، و اگر پيشانى را به زمين بگذارد و سهوا جاهاى ديگر به زمين نرسد، صحت سجده محل اشكال است، ولى اگر سهوا ذكر نگويد سجده صحيح است.
(مسأله 1026): ذكر گفتن در سجده واجب است، و مستحب است ذكر آن يك بار سبحان ربي الاعلى وبحمده باشد، و گفتن سه بار سبحان الله كافى است، و بايد اين كلمات دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود. و ظاهر اين است كه گفتن هر ذكرى كه به اين مقدار باشد، جز در حال ناچارى، كافى نيست. و مستحب است سبحان ربي الاعلى وبحمده را سه يا پنج يا هفت بار يا بيشتر بگويد.
(مسأله 1027): در سجود بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام باشد، و بنابر احتياط لازم هنگام گفتن ذكر مستحب با قصد خصوصيت هم بدن آرام باشد.
(مسأله 1028): اگر پيش از رسيدن پيشانى به زمين و آرامش بدن، عمدى ذكر سجده را بگويد، يا پيش از پايان ذكر عمدى سر از سجده بردارد، نماز باطل است.
(مسأله 1029): اگر پيش از رسيدن پيشانى به زمين ذكر سجده را سهوى بگويد، و پيش از برداشتن سر از سجده، بفهمد اشتباه كرده، بايد دوباره در حال آرامش بدن ذكر را بگويد.
(مسأله 1030): اگر هنگام گفتن ذكر سجده، يكى از هفت عضو را عمدى از زمين بردارد، ذكر واجب باطل مىشود، و بايد آن را در حال آرامش بدن اعاده نمايد، و بنابر احتياط نماز را تمام و دوباره بخواند، ولى هنگامى كه مشغول گفتن ذكر نيست چنانچه غير از پيشانى جاهاى ديگر را از زمين بردارد و دوباره بگذارد اشكال ندارد.
(مسأله 1031): اگر پيش از پايان ذكر سجده سهوا پيشانى را از زمين بردارد،