معصوم و منصوب به خلافت و امامت و ولايت از سوى خداوند به واسطه پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله) بداند.
و عادل كسى است كه حالتى از ايمان داشته باشد كه او را به انجام واجبات و ترك محرمات وادار نمايد، و نشانه عدالت آن است كه در ظاهر شخص خوبى باشد كه اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند، خوبى او را تصديق نمايند، به شرط آن كه در تصديق يا انتقاد و يا سكوت، مغرض يا متهم به غرض ورزى نباشند.
(مسأله 4): مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند بايد اعلم باشد، و اگر اعلميت كسى معلوم نيست بايد از مجتهدى تقليد كرد كه گمان ندارد كسى از او اعلم باشد، مگر آن كه غير اعلم در موارد اختلاف، مطابق احتياط فتوا دهد.
و اعلم كسى است كه در فهميدن حكم خدا از همه مجتهدان زمان خود استادتر، و بنابر احتياط واجب پرهيزگارتر باشد.
(مسأله 5): شناخت مجتهد و اعلم سه راه دارد:
اول: خود انسان يقين كند، مانند اين كه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد.
دوم: دو نفر عالم عادل كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند از روى اطلاع و تحقيق شخصى - نه بر اساس گواهى ديگران - مجتهد يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند، به شرط آن كه دو نفر عالم عادل ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند.
و اجتهاد يا اعلميت كسى به گفته يك نفر مورد وثوق ثابت نمىشود.
سوم: عده اى از اهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود، از روى تحقيق و اطلاع خودشان مجتهد يا اعلم بودن شخصى را تصديق كنند.
(مسأله 6): اگر اختلاف بين مجتهدين تا حدى معلوم، و شناختن اعلم مشكل باشد، بايد از مجتهدى تقليد كند كه گمان دارد اعلم است; بلكه اگر احتمال ضعيفى هم بدهد كه مجتهدى از آنها اعلم است و بداند ديگرى از او اعلم نيست، و