موجب نجس شدن آن نمىشود.
(مسأله 20): اگر عين نجس مانند بول به آبى كه بيشتر از كر است برسد و بو يا رنگ يا طعم قسمتى از آن را تغيير دهد، چنانچه مقدارى كه تغيير نكرده كمتر از كر باشد تمام آب نجس مىشود، و اگر باقيمانده به مقدار كر يا بيشتر و به هم متصل باشد، همان مقدار كه بو يا رنگ يا مزه نجاست گرفته نجس است.
(مسأله 21): آبى كه فوران دارد، اگر متصل به كر باشد و با اتصال بر آب نجس بريزد آن را پاك مىكند، ولى اگر قطره قطره و يا قطعه قطعه روى آب نجس بريزد آن را پاك نمىكند، مگر آن كه با گرفتن چيزى رويش آب آن پيش از قطره قطره شدن به آب نجس متصل شود، و بنابر احتياط واجب آب فوران دار با آن آب نجس مخلوط گردد.
(مسأله 22): اگر چيز نجس را زير شيرى كه متصل به كر است، و تا پايان شستشو از كر كم نشود، بشويند آبى كه از آن جدا مىشود اگر متصل به آب شير باشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته و عين نجاست در آن نباشد پاك است.
(مسأله 23): اگر مقدارى از آب كر يخ ببندد و بقيه آن به اندازه كر نباشد، چنانچه نجاست به آن برسد نجس مىشود، و هر مقدار از يخ هم آب شود نجس است.
(مسأله 24): آبى كه به مقدار كر بوده است و شك كنند كه از كر كمتر شده يا نه مانند آب كر است. و آبى كه كمتر از كر بوده و انسان شك دارد كه به مقدار كر شده يا نه، حكم آب كمتر از كر را دارد.
(مسأله 25): كر بودن آب به يكى از سه راه ثابت مىشود:
اول: خود شخص يقين كند.
دوم: آن كه دو مرد عادل خبر دهند.
سوم: شخص مورد اطمينانى كه آب در تصرف او است به كر بودن آن خبر دهد، و مساحت يا وزن آب را خودش بررسى كرده باشد، مانند اين كه صاحب منزل يا صاحب حمام بگويد: آب حوض كر است.