منفعتى كه در سال آينده مىبرد كم كند.
(مسأله 1724): اگر در اول سال منفعتى نبرد و از سرمايه خرج كند، و پيش از پايان سال منفعتى به دستش آيد، كسر سرمايه از منفعت پايان سال مطلقا خالى از وجه نيست، بخصوص اگر فائده كسب با باقيمانده جهت مؤنه كفايت نكند.
(مسأله 1725): اگر مقدارى از سرمايه در تجارت و مانند آن از بين برود، مىتواند مقدارى را كه از سرمايه كم شده از منافع پيش از تلف بلكه بنابر وجهى از منافع پس از تلف همان سال بردارد.
(مسأله 1726): اگر به جز سرمايه مال ديگرى از او از بين برود، نمىتواند از منفعتى كه به دستش مىآيد آن را تهيه كند، ولى اگر در همان سال به آن چيز احتياج داشته و يا از مؤنه مطابق شأن او است، مىتواند در بين سال از منافع كسب آن را تهيه نمايد.
(مسأله 1727): اگر در تمام سال منفعتى نبرد و براى مخارج خود قرض كند، ظاهر اين است كه هنگام پرداخت قرض در سالهاى بعد مىتواند از منافع سال برداشت نمايد. همچنين اگر اول سال براى مخارج خود قرض كند و پيش از پايان سال منفعتى ببرد.
(مسأله 1728): اگر براى افزودن مال حلال، يا خريدن ملكى كه نياز دارد و نيز اسراف و حرام نيست، قرض كند، نمىتواند پيش از پرداخت خمس منافع كسب، آن قرض را ادا نمايد، مگر آن كه وقت پرداخت قرض رسيده و از غير آن منافع نتواند آن را ادا كند، و يا منافع در صورت اخراج خمس كافى نباشد، و به هر حال اگر مالى كه براى آن قرض كرده در آن سال مصرف نشود بايد خمس آن را بدهد.
(مسأله 1729): مكلف مىتواند خمس هر چيز را از همان چيز بدهد يا به مقدار قيمت خمسى كه بدهكار است پول بدهد، ولى اگر جنس ديگر بخواهد بدهد، چنانچه تبديل به نفع صاحبان خمس و با اذن حاكم شرع باشد اشكالى ندارد.