(مسأله 666): چنانچه مىداند آب برايش ضرر ندارد، و غسل كند يا وضو بگيرد سپس بفهمد كه آب برايش ضرر داشته، اگر ضرر آن قدر نباشد كه اقدام به آن شرعا حرام است وضو و غسل او صحيح است، هر چند احتياط مستحب اعاده غسل و وضو مىباشد.
(مسأله 667): اگر بترسد با مصرف آب براى وضو يا غسل دچار زحمت زياد مىشود بايد تيمم نمايد، مانند آن كه خودش يا كسانش بر اثر تشنگى هلاك يا بيمار شوند، يا از شدت تشنگى به مشقت افتند، همچنين اگر بر انسان غير مسلمان يا حيوانى بترسد كه از تشنگى تلف يا بيمار يا بى تاب گردند و اين امر بر او گران باشد، بايد تيمم كند و آب را به مصرف آشاميدن برساند.
(مسأله 668): هر گاه غير از آب پاكى كه براى وضو يا غسل دارد، آب نجسى هم به مقدار آشاميدن خود و كسانى كه با او مربوطند، داشته باشد، بايد آب پاك را براى آشاميدن گذاشته، و با تيمم نماز بخواند، ولى چنانچه آب را براى معذور در آشاميدن نجس و يا بچه نا بالغ و يا حيوانش مىخواهد، بايد آب نجس را براى آنها بگذارد و با آب پاك وضو بگيرد يا غسل كند.
(مسأله 669): كسى كه بدنش نجس است و كمى آب دارد، و چنانچه با آن وضو بگيرد يا غسل كند براى آب كشيدن بدن او نمىماند، بايد بدن را آب بكشد و با تيمم نماز بخواند، و هم چنين است بنابر احتياط واجب، حكم كسى كه لباسش نجس باشد; ولى اگر چيزى ندارد كه بر آن تيمم كند، بايد با آب وضو بگيرد يا غسل كند و با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
(مسأله 670): اگر غير از آب يا ظرفى كه به كار بردن آن حرام است آب يا ظرف ديگرى ندارد، مثلا آب يا ظرفش غصبى است و غير از آن آب و ظرف ديگرى ندارد، بايد بجاى وضو و غسل تيمم كند.
(مسأله 671): چنانچه وقت به قدرى تنگ باشد كه با وضو گرفتن يا غسل كردن، همه يا مقدارى از نماز پس از وقت خوانده مىشود، بايد تيمم كند.
(مسأله 672): اگر عمدى نماز را به قدرى تأخير اندازد كه وقت وضو يا