تيمم صحيح مىباشد، هر چند معصيت نموده است.
(مسأله 651): كسى كه مىداند آب نمىيابد، چنانچه دنبال آب نرود و با تيمم نماز بخواند، و پس از نماز بفهمد كه اگر جستجو مىكرد آب مىيافت، نمازش باطل است و بايد دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 652): اگر جستجو كرده ولى آب نيافته و با تيمم نماز بخواند، و پس از نماز بفهمد در جائى كه جستجو كرده آب بوده، چنانچه وقت باقى باشد به احتياط واجب بايد وضو بگيرد و دوباره نماز بخواند.
(مسأله 653): كسى كه مىداند وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجو با تيمم نماز بخواند، و پس از نماز پيش از گذشتن وقت بفهمد كه براى جستجو وقت داشته، احتياط واجب آن است كه دوباره نماز بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 654): اگر پس از فرا رسيدن وقت نماز وضو دارد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمىتواند وضو بگيرد، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد، نبايد آن را باطل نمايد; ولى مىتواند با عيال خود نزديكى كند، هر چند بداند كه نمىتواند غسل كند.
(مسأله 655): كسى كه پيش از وقت نماز وضو دارد و بداند كه اگر وضويش را باطل كند، نمىتواند آب تهيه كند، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد، احتياط مستحب آن است كه آن را باطل نكند.
(مسأله 656): كسى كه تنها به مقدار غسل آب دارد و مى داند كه اگر آن را بريزد آب نمىيابد چنانچه وقت نماز شده ريختن آن حرام است، و احتياط مستحب آن كه پيش از وقت نماز هم، آب را نريزد.
(مسأله 657): كسى كه مىداند آب نمىيابد، چنانچه پس از فرا رسيدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند، يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده، ولى نمازش با تيمم صحيح است، هر چند احتياط مستحب آن است كه آن نماز را قضا كند.