(مسأله 658): هر گاه آب در چاه و مانند آن باشد، و شخص بر اثر پيرى و ناتوانى، يا نداشتن وسيله، و يا ترس از دزد و جانور و مانند آن، دسترسى به آب ندارد بايد تيمم كند; همچنين است اگر تهيه آب يا مصرف آن به اندازه اى مشقت دارد كه مردم آن را تحمل نمىكنند، ولى در اين صورت چنانچه تيمم نكند و وضو بگيرد وضويش صحيح است.
(مسأله 659): هر گاه براى بدست آوردن آب مانند آب كشيدن از چاه وسائلى لازم است، بايد بخرد يا كرايه كند، هر چند قيمت آن چند برابر معمول باشد، همچنين اگر آب را به چندين برابر قيمتش بفروشند; ولى چنانچه براى تهيه وسائل پولى لازم است كه نسبت به حال او ضرر دارد، واجب نيست تهيه نمايد.
(مسأله 660): در صورت ناچارى بايد براى تهيه آب قرض كند، ولى اگر مىداند يا گمان دارد كه نمىتواند قرض خود را بدهد واجب نيست قرض كند.
(مسأله 661): اگر چاه كندن مشقت زياد ندارد، بايد براى تهيه آب چاه بكند.
(مسأله 662): چنانچه مقدارى آب به او بى منت بخشيده شود بايد قبول كند.
(مسأله 663): كسى كه از مصرف آب بر جان خود بيمناك باشد، يا بترسد كه به سبب آن مرض يا عيبى در او پيدا شود، يا مرضش طول بكشد يا شدت كند، يا معالجه اش سخت شود، بايد تيمم نمايد، ولى اگر آب گرم برايش ضرر ندارد، بايد بر حسب وظيفه وضو بگيرد يا غسل كند.
(مسأله 664): يقين داشتن به ضرر لازم نيست، بلكه اگر احتمال ضرر بدهد و احتمال او نزد مردم بجا باشد، بايد تيمم كند.
(مسأله 665): اگر با يقين يا ترس ضرر، تيمم كند و پيش از نماز بفهمد كه آب برايش ضرر ندارد، تيمم او باطل است، و اگر پس از نماز بفهمد بنابر احتياط واجب چنانچه وقت هست بايد دوباره با وضو يا غسل نماز بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.