(مسأله 64): در سه صورت مخرج مدفوع تنها با آب پاك مىشود:
اول: با مدفوع نجاست ديگرى مانند خون بيرون آمده باشد.
دوم: نجاستى از خارج به مخرج مدفوع رسيده باشد.
سوم: اطراف مخرج بيش از مقدار معمول آلوده شده باشد. در غير اين سه صورت مىتوان مخرج را با آب شست و يا به دستورى كه مى آيد با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد، هر چند شستن با آب بهتر و جمع بين شستن و پاك كردن به پارچه يا سنگ اكمل است.
(مسأله 65): مخرج بول با غير آب پاك نمىشود. و در آب كر و جارى اگر پس از بر طرف شدن بول يك بار بشويند كافى است، ولى با آب قليل بايد دو بار شست و بهتر است سه بار شسته شود.
(مسأله 66): اگر مخرج مدفوع را با آب بشويند بايد چيزى از مدفوع در آن نماند. ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن چنانچه به طور معمولى بر طرف نشود مانعى ندارد، و اگر بار اول طورى شسته شود كه ذره اى از مدفوع در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.
(مسأله 67): با سنگ و كلوخ و مانند اينها اگر خشك و پاك باشد مىتوان مخرج مدفوع را تطهير كرد و بايد سه مرتبه باشد، و چنانچه رطوبت كمى دارد كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.
(مسأله 68): واجب است سنگ يا پارچه اى كه مدفوع را با آن بر طرف مىكنند سه قطعه باشد، و اگر با سه قطعه بر طرف نشود بايد تا پاك شدن كامل مخرج اضافه نمايند، ولى باقيماندن ذره هاى كوچكى كه ديده نمىشود اشكال ندارد.
(مسأله 69): پاك كردن مخرج مدفوع با چيزهايى كه احترام آنها لازم است مانند كاغذى كه اسم خدا و پيغمبران و ائمه (عليهم السلام) و قرآن بر آن نوشته شده حرام است، و پاك شدن مخرج با استخوان و سرگين محل اشكال است، و در صورت ضرورت استنجاء با استخوان و سرگين طاهر ترك نشود.