نماز خوابيده، يا اين كه در بين نماز يادش رفته كه نماز مىخواند و خوابيده، بايد نمازش را اعاده كند.
(مسأله 1104): كسى كه در حال سجده از خواب بيدار مىشود و شك دارد كه در سجده آخر نماز است يا در سجده شكر، چنانچه بداند كه بى اختيار خوابيده بايد دوباره آن نماز را بخواند، و اگر بداند به اختيار خودش خوابيده و احتمال دهد كه غفلت كرده و در سجده نماز خوابيده نمازش را بنابر احتياط واجب اعاده كند.
سوم مبطل نماز: روى هم گذاشتن دستها به قصد جزء نماز بودن است، ولى هر گاه از روى فراموشى يا ناچارى يا تقيه يا براى جهت ديگر مانند خاراندن دست، دستها را روى هم بگذارد اشكال ندارد.
چهارم مبطل نماز: آمين گفتن پس از خواندن حمد مىباشد، ولى اگر اشتباهى يا از روى تقيه بگويد، نمازش باطل نمىشود.
پنجم مبطل نماز: پشت به قبله كردن يا به سمت راست يا چپ قبله برگشتن است، چه عمدى باشد و چه فراموش كند، بلكه اگر عمدى به اندازه اى برگردد كه نگويند رو به قبله است، گرچه به سمت راست يا چپ نرسد نمازش باطل است.
(مسأله 1105): هر گاه عمدى سر را به اندازه اى بگرداند كه روبروى سمت راست يا چپ قبله يا بيشتر باشد نمازش باطل است، و اگر سهوى چنين كند احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند; ولى اگر سر را كمى بگرداند كه نگويند روى خود را از قبله برگردانده، عمدى باشد يا اشتباهى، نمازش باطل نمىشود. و اگر به مقدارى برگرداند كه بگويند روى خود را از قبله برگردانده است ولى به حد راست يا چپ قبله نرسيده باشد، در اين صورت چنانچه رو گرداندن عمدى باشد نماز باطل است، و اگر سهوى باشد نماز صحيح است.
ششم مبطل نماز: گفتن عمدى يك حرف يا بيشتر در بين نماز است، هر چند اين كلمه معنى نداشته باشد.