حق، والنشور حق، والصراط حق، والميزان حق، وتطاير الكتب حق، و أن الجنة و النار حق، و أن الساعة آتية لا ريب فيها، و أن الله يبعث من في القبور سپس بگويد: أفهمت يا فلان و بجاى فلان اسم ميت را بگويد و ادامه دهد: ثبتك الله بالقول الثابت، وهداك الله إلى صراط مستقيم، عرف الله بينك و بين أوليائك في مستقر من رحمته. آنگاه بگويد: اللهم جاف الارض عن جنبيه، واصعد بروحه إليك، ولقه منك برهانا، اللهم عفوك عفوك.
(مسأله 623): مستحب است كسى كه ميت را در قبر مىگذارد، با طهارت و سر برهنه و پا برهنه باشد، و از طرف پاى ميت از قبر بيرون بيايد، و غير از خويشان ميت، كسانى كه حاضرند با پشت دست خاك بر قبر بريزند و بگويند:
إنا لله وإنا إليه راجعون، و ميت زن را شخص محرمى در قبر بگذارد، و اگر محرمى نبود خويشانش او را در قبر بگذارند.
(مسأله 624): مستحب است ساختن قبر به صورت مربع يا مربع مستطيل، و بلند كردن آن به اندازه چهار انگشت از زمين، و گذاشتن نشانه اى روى آن تا اشتباه نشود، و محكم ساختن آن تا به زودى خراب نشود، و پاشيدن آب روى قبر، و اين كه پس از پاشيدن آب حضار دستها را بر قبر گذاشته و انگشتها را باز كرده در خاك فرو برند، و هفت مرتبه سوره مباركه انا انزلناه را بخوانند، و براى ميت طلب آمرزش كنند، و اين دعا را بخوانند:
اللهم جاف الارض عن جنبيه، واصعد بروحه إليك، ولقه منك رضوانا، و أسكن قبره من رحمتك ما تغنيه به عن رحمة من سواك. و دعاهاى ديگرى كه در كتابهاى مفصل آمده است.
(مسأله 625): مستحب است پس از رفتن تشييع كنندگان، ولى ميت يا كسى كه از طرف ولى اجازه دارد، دعاهائى را كه دستور داده شده به ميت تلقين كند.
(مسأله 626): مستحب است پس از دفن صاحبان عزا را تسليت گويند، ولى اگر مدتى گذشته به طورى كه بر اثر تسليت گوئى مصيبت يادشان مىآيد،