بخشيده و آنها را با بعثت پيامبران گرامى بر اقرار به فضيلت آنها و اقرار به رسالت محمد صلى الله عليه و آله و سلم و امامت على عليه السلام و پيمان گرفتن از آنها به ولايت همراه با توحيد گرامى داشته است.
18 - علامه سيد على بهبهانى رحمه الله گويد: از بيانات گذشته ما روشن شد كه امامان ما عليهم السلام از ساير انبيا حتى اولوا العزم نيز افضلند. تقدم آنان بر انبياى غير اولوا العزم روشن است زيرا مقام امامت بالاتر از مقام نبوت و رسالت است. اما تقدم بر انبياى اولوا العزم با اين كه آنان امام نيز بوده اند از آن روست كه امامت و ولايت داراى درجات و مراتبى است، و كاملترين درجات آنها براى پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم ثابت است و از همين رو افضل انبيا است، و مرتبه امامت كه فرع است در حد مرتبه اصل (نبوت) است پس امامت امامان ما عليهم السلام نيز كاملترين مراتب امامت و ولايت است. و نيز روشن شد كه نبوت و امامت گاه با هم در يك كس جمع مى شوند چنان كه در پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم و ابراهيم خليل عليه السلام بلكه در همه انبياى اولوا العزم چنين بود. و گاهى نبوت از امامت جداست چنان كه در انبياى غير اولوا العزم عليهم السلام چنين بود. و گاهى امامت از نبوت جداست چنان كه در امامان ما عليهم السلام اين گونه بود.
اشكال: اين كه گفتيد امامت بالاتر از نبوت است با اين سخن كه امامت از نبوت جداست منافات دارد، زيرا دستيابى به مرتبه بالاتر فرع دستيابى به مرتبه پايين تر است (بنابر اين امامت بايد بعد از حصول مقام نبوت باشد).
پاسخ: اين مطلب درستى است و استحقاق مقام بالاتر يعنى امامت فرع بر استحقاق مقام فروتر يعنى نبوت است، ولى بايد دانست كه استحقاق نبوت در امامان ما عليهم السلام وجود داشته و تنها خاتميت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مانع آن بوده است كه آنان به نبوت برسند، و به همين مطلب در برخى از احاديث منزلت كه از طريق عامه روايت شده اشاره گرديده است، آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مى فرمايد: (جز آن كه