آيه تطهير را مى خواند. و نيز خداوند فرموده است: افمن كان على بينة من ربه و يتلوه شاهد منه، جدم همان كسى است كه بينه دارد، و پدرم همان كسى است كه به دنبال او است و شاهدى است از او. (1) حموينى از ابن عباس وزاذان و هر دو از على - كرم الله وجهه - روايت كرده اند كه فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم همان كسى است كه بينه دارد و من همان شاهدى از اويم كه به دنبال او است. (2) مضمون اين روايات در معرفى اين دو شخص را علامه فيض كاشانى رحمه الله از اميرمؤمنان امام باقر و امام صادق و امام كاظم و امام رضا عليهم السلام روايت كرده است. (3) علامه سيد على موسوى بهبهانى در كتاب (مصباح الهداية) گويد: از اين آيه شريفه چند منقبت براى على عليه السلام ظاهر مى شود: 1) او شاهد رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است. 2) او از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است. 3) او به دنبال پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است. 4 و 5) او امام و رحمت است.
توضيح آن كه:
از جمله آثارى كه بر شهادت به رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مترتب مى شود يكى اسلام شاهد است. و اين نتيجه قطعى است خواه شاهد معصوم باشد يا نه. و ديگر ثبوت رسالت با اين شهادت است، و اين زمانى است كه شاهد عالم و معصوم از خطا و لغزش عمدى و سهوى و از روى نادانى باشد، و غرض در اين جا همين نتيجه دوم است نه اول. زيرا بديهى است كه خداوند در مقام اثبات رسالت پيامبر خود با دلايل قطعى ترديد ناپذيرى است كه هيچ عاقلى در آن