مى فرستند و گويند: خداوندا، درود فرست بر روح بنده ات كه كوشش خود را در راه يارى اولياى تو به كار برد و اگر بيش از آن هم مى توانست دريغ نمى داشت.
از سوى خداوند ندا آيد كه: اى فرشتگان من، من دعاى شما را درباره اين بنده ام اجابت كردم و نداى شما را شنيدم، و بر روح او به همراه ارواح نيكان درود فرستادم و او را در زمره نيكان برگزيده قرار دادم. (1) 4 - عالم عامل عابد زاهد سيد العارفين رضى الدين سيد بن طاووس رحمه الله گويد:
محمد بن اسماعيل، و نيز بكير بن صالح از سليمان بن جعفر روايت نموده كه گفتند: ما بر حضرت رضا عليه السلام وارد شديم و آن حضرت در حال سجده شكر بود، سجده را بسيار طول داد، سپس سربرداشت. عرض كرديم: سجده را طول داديد؟ فرمود: هر كه اين را (كه مى گويم) در سجده شكر بخواند مانند كسى است كه در ركاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در روز بدر تيراندازى كرده است. (2) گفتيم: آن را بنويسيم؟ فرمود: بنويسيد، هر گاه به سجده شكر رفتيد بگوييد:
اللهم العن اللذين بدلا دينك، وغيرا نعمتك، واتهما رسولك صلى الله عليه و آله و سلم، و خالفا ملتك، وصدا عن سبيلك، وكفرا آلائك، وردا عليك كلامك، و استهزءا برسولك، وقتلا ابن نبيك، وحرفا كتابك، وجحدا آياتك، و سخرا باياتك، واستكبرا عن عبادتك، وقتلا أوليائك، وجلسا في مجلس لم يكن لهما بحق، وحملا الناس على أكتاف آل محمد صلى الله عليه و آله و سلم.
اللهم العنهما يتلو بعضهم بعضا، واحشرهما وأتباعهما إلى جهنم زرقا. اللهم انا نتقرب اليك باللعنة لهما، والبرائة منهما في الدنيا و الاخرة. اللهم العن قتلة أمير المؤمنين، وقتلة الحسين بن على، و