چگونگى گواهى (عالم به كتاب) بر رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اما اين كه گواهى آن كس كه علم كتاب نزد او است بر رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم چگونه است، با بيان مراد از موصول (= آن كس) كه در آيه به كار رفته روشن مى گردد. بايد دانست كه خداوند در اثبات رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به گواهى خود و گواهى آن كس كه علم كتاب نزد او است بسنده كرده و گواهى چنين كسى را همتا و قرين گواهى خود ساخته است، بديهى است كه ضميمه گواهى چنين كسى به گواهى خداوند از قبيل گواهى دو شاهد عادل به يكديگر نيست، و نيز مانند ضميمه يك دليل ظنى به دليل ظنى ديگر نيست، زيرا نبوت از اصول دين است و با دليل ظنى ثابت نمى گردد و به دليل قطعى و يقينى نيازمند است، بنابر اين بايد هر كدام از اين دو گواهى را دليلى مستقل دانست. و چون اين دو گواهى بايد همدوش و همرتبه باشند بنابر اين بايد آن شخص عالم به كتاب كه گواهى دهنده است داراى صفت عصمت باشد تا گواهى او همطراز گواهى خداوند باشد، و نيز از گواهى وى يقين به امر رسالت پيدا شود، و اگر معصوم نباشد از گواهى او يقينى حاصل نخواهد شد.
اينك براى تشخيص چنين شخصى از روايات عامه و خاصه كه درباره او رسيده است كمك مى گيريم:
روايات عامه درباره من عنده علم الكتاب 1 - عبد الله بن عطا گويد: با امام باقر عليه السلام در مسجد بودم كه چشمم به پسر عبد الله بن سلام افتاد، گفتم: اين فرزند همان كسى است كه علم كتاب نزد او است (يعنى عبد الله بن سلام). حضرت فرمود: آن كس على بن ابى طالب است (نه