تو - اى على - در آن روز در سمت راست عرش قرار داريم، سپس پروردگارمان به من و تو گويد: (هر كه شما را دشمن داشت و تكذيب نمود در دوزخ افكنيد). (1) صاحب كتاب ينابيع المودة گويد: اين اشعار به امام شافعى منسوب است:
على حبه جنة * قسيم النار والجنة وصى المصطفى حقا * امام الانس والجنة (دوستى على سپر است، و خود تقسيم كننده بهشت و دوزخ).
(او وصى بر حق پيامبر مصطفى صلى الله عليه و آله و سلم و امام انس و جان است). (5) 8 - شريك بن عبد الله گويد: نزد اعمش بودم و او در بستر بيمارى افتاده بود، ابو حنيفه وابن شبرمه وابن ابى ليلى از در وارد شدند و (در ضمن عيادت) به او گفتند: اى ابامحمد، اينك تو در آخرين روز از روزهاى دنيا و اولين روز از روزهاى آخرت قرار دارى، و سابقا احاديثى درباره (فضل) على بن ابى طالب روايت نموده اى، اكنون از آنها توبه كن!
اعمش گفت: مرا بنشانيد، مرا بنشانيد. او را نشاندند. گفت: ابو المتوكل ناجى از ابو سعيد خدرى براى ما روايت كرد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: (چون روز قيامت شود خداوند به من وعلى گويد: هر كه شما را دشمن داشت در آتش افكنيد، و هر كه شما را دوست داشت به بهشت بريد! و اين است معناى اين آيه كه گويد: القيا في جهنم كل كفار عنيد: (1) (بيفكنيد شما دو تن در دوزخ هر كافر عناد پيشه اى را).
ابو حنيفه به همراهان گفت: برخيزيد تا حديثى سخت تر از اين نياورده است! (4)