انديشمندان بزرگ دين را در زير مى آوريم:
سخن دانشمندان در اهميت امامت 1 - محقق بزرگ علامه مظفر رحمه الله گويد: پوشيده نيست كه اصل چيزى همان ريشه و اساس آن است كه بنايش را روى آن مى سازند، بنابر اين اصول دين چيزى است كه ساختمان دين روى آن بنا مى گردد، و ضرورة شهادت به توحيد و نبوت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم اين چنين است، زيرا كسى مسلمان نيست مگر آن كه به آن دو اعتقاد داشته باشد. اعتراف به امام نيز چنين است به دليل قرآن و سنت.
دليل قرآنى آن اين آيه است: افان مات او قتل انقلبتم على اعقابكم، (1) معلوم است كه اين استفهام، استفهام حقيقى نيست، زيرا مستلزم جهل خداوند مى باشد، بلكه استفهام انكارى و توبيخى است، و اين گونه استفهام ضرورة درباره امر محققى صورت مى گيرد. پس روشن مى شود كه بازگشت آنان از دين پس از وفات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم امرى انجام يافته بوده است و از همين رو (انقلبتم) را به صيغه ماضى آورد تا تحقق آن را برساند.
و معلوم است كه صحابه پس از وفات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم دست از شهادتين نكشيدند، پس بايد چيز ديگرى مراد باشد و آن جز انكار اميرمؤمنان عليه السلام چيز ديگرى نيست، زيرا به اجماع امت چيزى جز امامت آن حضرت در ميان نبوده كه بازگشت عموم مردم از آن صورت گرفته باشد، و چون انكار امامت آن حضرت بازگشت از دين به شمار آمده، پس امامت يكى از اصول دين است كه نپذيرفتن آن دست كشيدن از دين محسوب گرديده است.
ممكن است اشكال شود كه اين آيه در جنگ احد نازل شده و در آن جنگ