امروز او را تصديق كنيد، زيرا چند سال بعد برخى از عالمان اهل كتاب به نبوت او گواهى خواهند داد؟!
اشكال ممكن است كسى بگويد: مراد از من عنده علم الكتاب خداوند است، گويى عبارت آيه چنين است:
(همين بس است كه خداوندى كه علم كتاب نزد او است گواه باشد).
پاسخ اين عطف، عطف ذات همراه با صفتش به خود ذات (بدون صفت) خواهد بود، و اين عطف نادرست و نارواست. علاوه آن كه اين قول با اخبار بسيارى كه مراد از آن را على بن ابى طالب عليه السلام مى داند منافات دارد.
از بيانات گذشته روشن شد كه آيه با هيچ يك از عالمان يهود مانند عبد الله بن سلام و امثال او منطبق نمى شود، زيرا سوره مكى است و اسلام آنان به اتفاق جمهور در مدينه بوده است، و چون بر آنان منطبق نمى شود لاجرم با اميرمؤمنان عليه السلام انطباق مى يابد، زيرا اقوال مفسران از اين چند نظريه بيرون نيست و هنگامى كه نظريه هاى ديگر باطل شد نظريه ما اثبات مى گردد.
كدام كتاب؟
برخى گفته اند: مراد از كتاب، تورات و انجيل است، و اين قول كسانى است كه من عنده علم الكتاب را عالمان اهل كتاب مى دانند، و بطلان اين نظريه روشن شد، زيرا اهل كتاب در مدينه اسلام آوردند نه در مكه. برخى ديگر گفته اند:
مراد، تورات است. بطلان اين نيز روشن است. برخى ديگر گفته اند: مراد، لوح