فصل 6 جود و بخشش امام على عليه السلام 1 - ابن ابى الحديد گويد: اما جود و بخشش كه وضع على عليه السلام در آن روشن است، او روزه مى گرفت و شكم تهى مى داشت و زاد و توشه خود را ايثار مى نمود و اين آيات درباره او نازل شد: ويطعمون الطعام... (1) (و طعام خود را با محبت (و نياز شديد به آن به مسكين و يتيم و اسير مى دهند (و زبان حالشان اين است كه) ما شما را به خاطر خدا طعام مى دهيم و از شما هيچ پاداش و سپاسى انتظار نداريم).
مفسران روايت كرده اند كه او چهار درهم بيش نداشت و آنها را درهمى در روز، درهمى در شب، درهمى در نهان و درهمى در آشكار صدقه داد و اين آيه در حق او نازل گشت: الذين ينفقون امو آلهم بالليل والنهار سرا وعلانية فلهم اجرهم عند ربهم... (2) (آنان كه اموال خود را در شب و روز، نهان و آشكار انفاق مى كنند اجرشان نزد پروردگارشان است...). و روايت است كه آن حضرت درختان خرماى قومى از يهود مدينه را آبيارى مى كرد تا دستهاى مباركش پينه