فصل 26 سياست و تدبير امام على عليه السلام در (لسان العرب) ماده (سوس) گويد: (سياست يعنى پرداختن به كارى و به سامان آوردن آن).
و در (مجمع البحرين) در همين ماده گويد: (در وصف ائمه عليهم السلام آمده كه انتم ساسة العباد يعنى شما سياست مداران بندگانيد. و نيز آمده: الامام عارف بالسياسة يعنى امام آگاه به سياست است. و نيز آمده: (سپس خداوند امر دين و امت را به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سپرد تا بندگان او را سياست كند). و در خبر است كه:
(بنى اسرائيل را پيامبرانشان سياست مى كردند)، يعنى امور آنان را عهده دار مى شدند مانند اميران و پادشاهان كه امور رعيت را به دست دارند. و سياست پرداختن به كارى و به سامان آوردن آن است).
اين تعريف امامان اهل لغت از سياست است كه آن را پرداختن و به سامان آوردن كار معنا كرده اند. بنابر اين اگر پرداختن به كارى همراه با به سامان آوردن آن و اجراى عدالت و احقاق حق و ابطال باطل نباشد سياست حقيقى و اسلامى نيست بلكه سياست مكياولى وحقه بازى است، و فرق اساسى ميان سياست على عليه السلام وسياست ديگران در همين است و خود آن حضرت در خطبه هاى چندى به اين فرق اساسى اشاره نموده است از جمله: