و نيز آن بزرگوار در خطبه روز ميلاد اميرمؤمنان عليه السلام گويد: خداى سبحان در آيه محكم كتاب خود مى فرمايد: واشرقت الارض بنور ربها و وضع الكتاب وجئ بالنبيين والشهداء. (1) (و زمين به نور پروردگارش روشن شد، و كتاب (نامه هاى اعمال) نهاده شد و پيامبران و گواهان را آوردند. آرى در چنين روزى يا چنين شبى زمين به نور پروردگارش روشن شد. و وارث پيامبران و جامع علوم اولين و آخرين، امام شهيدان (گواهان) و سرور صديقان آورده شده است.
گردهم آيى ما در اين روز به خاطر درخشش اين نور الهى مانند گردهم آيى امتهاى ديگر در روز تولد شاهان و بزرگان و سلاطين و رجال انقلابى شان نيست بلكه جشنى است به خاطر نعمت و آيت بزرگ الهى و نمونه والايى كه حضرت احديت بدان سبب از فراز ملكوت شامخ و جبروت بلند و مقام قدس تجرد خود به عالم ناسوت نزول يافته و لباس ماده پوشيده تا ماده به صورت روح، و جسد در قالب عقل، و موت در چهره حيات در آيد.
ما گرد آمده ايم به ياد ميلاد درياى خروشان علمى كه نهج البلاغه از آن جوشيده است و تازه نهج البلاغة چشمه سارى از آن مخزنها و جويى از آبخيزهاى آن است، و هيچ زمان و روزگارى پس از كتاب خداى بزرگ كتابى سودمندتر، جامع تر و روشن تر از آن در اقامه براهين توحيد، دلائل آفرينش، اسرار خلقت، انوار حقيقت، تهذيب نفس، مملكت دارى، فلسفه قانونگذارى و دين، پندهاى آموزنده و مؤثر، حجتهاى كوبنده، روشن گرى عقول و پالايش نفوس نياورده و به جهان عرضه نكرده است. مى بينيم كه چشمه هاى جوشان حكمت نظرى و عملى را جارى ساخته، و بر قله هاى بلند معرفت توحيد آفريدگار فرا رفته و در عمق توصيف فرشتگان و آسمانيان فرو رفته و بيانات