فرمود: هر گاه يكى از شما گواهى به توحيد و نبوت داد بايد بگويد: على أمير المؤمنين ولى الله). و اين گونه اضافه ضررى به موالات و ترتيب ميان فصول اذان نمى رساند، بلكه مانند صلوات فرستادن بر محمد صلى الله عليه و آله و سلم است هنگام شنيدن نام آن بزرگوار... و اگر اتفاق و قبول اصحاب بر عدم جزئيت آن (در اذان) نبود ممكن بود ادعاى جزئيت آن نمود، بر اين مبنى كه دليل عام صلاحيت بر مشروع بودن حكم خاص را دارد. (1) 4 - محدث قمى رحمه الله گويد: (علامه حلى در منتهى گويد: اما روايت شاذى كه رسيده در گفتن: (أن عليا ولى الله، و آل محمد خير البرية) بر آن اعتمادى نيست.
آرى در حديث امام صادق عليه السلام وارد است كه: هر گاه يكى از شما گفت: (لا إله الا الله، محمد رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم) پس بگويد: (على أمير المؤمنين (ولى الله)، و اين حديث دلالت دارد بر استحباب گفتن آن به طور عموم و اذان يكى از آنجا هاست. (2) 5 - آية الله حكيم رحمه الله گويد: مانعى ندارد شهادت به ولايت در اذان به قصد استحباب مطلق. (و پس از استناد به حديث بالا كه در احتجاج طبرسى است، گويد) بلكه اين شهادت در اين روزگاران از شعارهاى ايمان به شمار رفته و رمز تشيع است، و از اين جهت شرعا راجح است، بلكه گاهى واجب مى شود. (3) 6 - صاحب رياض گويد: بلكه از پاره اى اخبار، استحباب شهادت به ولايت بعد از شهادت به رسالت استفاده مى گردد. (4) 7 - محقق بزرگ، حاج آقا رضا همدانى گويد: و اگر شيخ و علامه اين اخبار