با توضيحات فوق، روشن شد كه مراد از آن كس كه علم كتاب نزد او است على عليه السلام است و گواهى حضرتش بر حقانيت رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با گفتار و كردار بوده است و آن حضرت با داشتن مقامات فوق به منزله يكى از معجزات رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بوده است.
اقوال ديگر در آيه و پاسخ آنها درباره تعيين اين شخص در آيه اقوال ديگرى هست كه آنها را با پاسخش در اينجا مى آوريم:
برخى گفته اند: مراد، كسانى از اهل كتابند كه اسلام آوردند مانند عبد الله بن سلام و تميم دارى و سلمان فارسى.
اما اين سخن مردود است زيرا اين سوره مكى است و اينان در مدينه ايمان آوردند. ابوحيان اندلسى گفته است: جمهور دانشمندان بر آنند كه اين سوره مكى است. (1) وطبرى گفته است: ابوبشر گويد: به ابو سعيد خدرى گفتم: اين كس عبد الله بن سلام است؟ گفت: اين سوره مكى است، پس چگونه مى تواند عبد الله بن سلام باشد؟ (2) و قرطبى گويد: ابن جبير گفته است: اين سوره مكى است و عبد الله بن سلام بعد از نزول اين سوره در مدينه اسلام آورد، بنابر اين آيه با او انطباق ندارد. (3) آلوسى گويد: از شبهه ابن جبير اين گونه جواب داده اند كه (اين سوره مكى است ولى برخى از آيات آن مدنى است، و اين آيه از آيات مدنى آن است).