او را به اذن و رضاى او قبض كنم)! و رضوان (دربان بهشت) به او افتخار كرد و گفت: (چه كسى مثل من است؟ در صورتى كه من مأمورم تا بهشت را براى على و دوستان او زينت بخشم)! و مالك (دربان دوزخ) بدان افتخار كرد و گفت: (چه كسى مثل من است؟ در صورتى كه من مأمورم تا آتش را براى مبغضان و دشمنان على شعله ور سازم)! و خانه كعبه بدان افتخار كرد كه زادگاه و جايگاه تربيت او است و اوست كه بر بام آن خانه بالا رفت و بت جبت را از آنجا فروافكند و به زير پرتاب نمود. و بهشت بدان افتخار نمود كه بر درهاى آن نوشته شده: (على ولى خداست). و آتش دوزخ بدان افتخار كرد كه بر ديوارهايش نوشته شده: (من بر دوستان على و اولاد او حرام هستم). و نيز فرشتگان و افلاك آسمانى با او دست دادند آن گاه كه بر دوش مبارك پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بالا رفت. او امامى است كه هر متوسل به خدا به دامان او چنگ زده است... (1) 14 - علامه فيض كاشانى رحمه الله گويد: پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم در مقام عقلى كلى خود به سوى همه انبيا و اوصياى آنان فرستاده شده و به بشارت وانذار آنان برخاسته است و آنان در آن روز مكلف به اطاعت و فرمانبرى او و پرهيز از نافرمانى او بوده اند به تصديق آيه هذا نذير من النذر الاولى. (2) (اين بيم كننده اى است از همان بيم كنندگان پيشين)، و اوست ضامن وعده هايى كه به مؤمنان و فرمانبران داده شده و تهديدهايى كه نسبت به اهل تكذيب و معصيت به عمل آمده است، و امير مؤمنان عليه السلام در همه اين موارد جانشين او در ميان امت او است از گذشتگان و آيندگان، چه انبيا و چه امتها. (3)