سابقين برترى يافته و به آنها از همه امت امتياز پيدا كرده است بيان مى داشت حتما بيم آن داشت كه گروههايى از امتش قائل به ربوبيت او شوند چنان كه همين عقيده براى بعضى با مشاهده خوارق عادات از آن حضرت پيدا شد.
و گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرموده است: (على از من است و من از على)، و اين دليل مشاركت آن دو در عصمت و فضيلت و ساير صفات ستوده است.
و گويد (ص 248): پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم وعلى عليه السلام دو آفريده از يك نورند كه در صفات فاضله و منافع با هم يگانگى و با مردم ديگر اختلاف دارند چنان كه خود مردم [در اين گونه صفات] با يكديگر مختلفند.
و گويد (ص 169): و دلالت آيه واسأل من ارسلنا من قبلك من رسلنا... (1) (از پيامبرانى كه پيش از تو فرستاده ايم بپرس...) بر امامت على عليه السلام روشن است، زيرا بعثت پيامبران و پيمان گرفتن آنها در قديم (در عالم ارواح) به ولايت على عليه السلام و اهتمام عظيم براى آن ولايت قائل شدن تا آنجا كه در رديف ربوبيت و نبوت قرار گرفته، منظورى جز اين ندارد كه وى بر آنها امام است زيرا بر آنها فضيلتى چون فضيلت محمد صلى الله عليه و آله و سلم را دار است.
و گويد (ص 170): پس چقدر والاست ارزش پيامبر پاك ما و برادر پاكيزه اش در نزد خداى متعال تا آنجا كه آن دو را بر همه بندگان خود امتياز