تأليف علامه جليل مولى حبيب الله كاشانى مراجعه شود. (1) نظر مؤلف چون سخن بدين جا رسيد خوب است به يك نكته مهم قابل توجه اشاره كنيم و آن نكته اين است: عالم آفرينش اسرارى دارد و هر عالمى را سنتها و روشهاى ويژه خود است، عالم طبيعت تنگ ترين و پست ترين عوالم است و عالم آخرت وسيع ترين و شريف ترين عوالم و هر كدام را نظامى خاص و سنتهايى معين است.
بنابر اين نبايد ميان اين دو نظام قياس كرد و احكام هر يك را بر ديگرى جارى ساخت، زيرا از شئون اين عالم عنصرى طبيعى اين است كه وقوع يك جسم در آن واحد در مكانهاى گوناگون ناممكن است و سخن كسى كه چنين گويد بى ترديد درست است، اما اشكال آن در اين است كه نظام عالم آخرت را با نظام اين دنياى مادى قياس كرده است، در صورتى كه عالم آخرت سنتهاى خود را دار است و با سنتهاى اين دنيا در همه شئون قابل مقايسه نمى باشد، بنابر اين اشكال فوق در مورد حضور معصومين عليهم السلام به عين وجودشان بر بالين محتضر درست نيست، زيرا اين حضور در نخستين مرحله از مراحل آخرت صورت مى گيرد و از نظام اين عالم خارج است. بايد دانست كه تفاوت نظام آخرت با نظام اين دنيا در آيات و روايات معصومين عليهم السلام هم صريحا بيان گرديده است.
تفاوت نظام دنيا و نظام آخرت در آيات نظام دنيا تدريجى است: انا خلقنا الانسان من نطفة امشاج نبتليه فجعلناه