(1) - دلائل الصدق 3 / 412. خلاصه آن كه بر اساس نظر اهل سنت در معناى صحابى، اگر مانعان زكات بر ارتداد مردند ديگر از صحابه نيستند و رسول خدا صلى الله عليه و سلم نمى تواند در قيامت بگويد: پروردگارا، اينان اصحاب منند. و اگر از ارتداد توبه كرده و مسلمان مردند پس ديگر نام مرتد نمى توان بر آنان نهاد.
اما بنابر نظر شيعه مى تواند كسى عنوان صحابه و مرتد هر دو بر او صدق كند. (م) (2) - و آنان همان سه يا هفت نفرند و كسانى كه بعدا به آنان پيوستند، اينان بودند كه بر طريقت اسلام حقيقى پايدار ماندند و طوفان فتنه ها آنان را از جاى در نياورد و از صاحب ولايت عليه السلام منحرف نگشتند، چنان كه از امام باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: (مردم پس از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مرتد شدند جز سه نفر: مقداد بن اسود، ابوذر غفارى و سلمان فارسى، آن گاه مردم شناختند و به اهل حق پيوستند). و امام صادق عليه السلام فرمود: (چون پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از دنيا رحلت كرد مردم همه مرتد شدند و به كفر (كفر باطنى) گراييدند مگر سه نفر: سلمان و مقداد و ابوذر غفارى) (اختصاص مفيد / 6). البته اين مطلب شگفتى ندارد، زيرا نظير آن در امتهاى گذشته به ويژه در امت موسى عليه السلام اتفاق افتاده است. موسى عليه السلام پس از بازگشت از كوه طور امت خود را ديد كه همه مرتد و مشرك شده و به بت پرستى و گوساله پرستى

مفاتيح البحث: جلال الدين السيوطي الشافعي ⁽¹⁾، الإمام محمد بن علي الباقر عليه السلام ⁽¹⁾، الإمام جعفر بن محمد الصادق عليهما السلام ⁽¹⁾، الإمام موسى بن جعفر الكاظم عليهما السلام ⁽²⁾، التصديق ⁽¹⁾، الصدق ⁽¹⁾، النوم ⁽¹⁾