فرسخ باشد، يا آن كه بخواهد چهار فرسخ رفته و چهار فرسخ ديگر برگردد، از وقتى كه شروع به رفتن نمايد نماز را بايد شكسته بخواند.
شرط چهارم: آن كه نخواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، يا ده روز يا بيشتر در جايى بماند، پس كسى كه مى خواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد، يا ده روز در محلى بماند، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1302 - كسى كه نمى داند پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش مى گذرد يا نه، يا ده روز در محلى قصد اقامت مى نمايد يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1303 - كسى كه مى خواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد، يا ده روز در محلى بماند، و نيز كسى كه مردد است از وطنش بگذرد يا ده روز در محلى بماند، اگر از ماندن ده روز يا گذشتن از وطن منصرف شود، باز هم بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر باقى ماندهء راه هشت فرسخ باشد يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و بدون اين كه سر چهار فرسخ قاطع سفر برايش پيش آيد برگردد و برگشتن هم چهار فرسخ باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط پنجم: آن كه براى كار حرام سفر نكند، و اگر براى كار حرامى - مانند دزدى يا اعانت ظالم در ظلمش يا ضرر رساندن به مسلمانى - سفر كند، يا خود سفر حرام باشد - مثل آن كه قسم شرعى خورده باشد كه به سفر نرود، يا براى او ضررى داشته باشد كه تحمل آن ضرر حرام باشد - بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1304 - سفرى كه واجب نيست اگر موجب اذيت پدر و مادر باشد حرام است، و انسان بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه هم بگيرد.
مسأله 1305 - كسى كه سفر او حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمى كند، اگر چه در سفر معصيتى انجام دهد - مثلا غيبت كند يا شراب بخورد - بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1306 - اگر براى آن كه كار واجبى را ترك كند مسافرت نمايد، نمازش تمام