احكام جنابت مسأله 351 - به دو چيز انسان جنب مى شود:
(اول) جماع.
(دوم) بيرون آمدن منى، در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، با اختيار باشد يا بى اختيار.
مسأله 352 - اگر رطوبتى از مرد خارج شود كه نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى را دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حكم منى را ندارد، ولى در مريض اگر با شهوت بيرون آيد، هر چند با جستن و سستى بدن بيرون نيامده باشد، حكم منى را دارد، و اما زن اگر از شهوت انزال كند غسل جنابت بر او واجب است.
مسأله 353 - اگر از مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه اى را كه در مسألهء پيش گذشت داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن، وضو داشته به همان وضو اكتفا كند و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگيرد.
مسأله 354 - مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى را دارد.
مسأله 355 - اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ء ختنه گاه يا بيشتر داخل شود چه در قبل باشد و چه در دبر هر دو جنب مى شوند، اگر چه منى بيرون نيايد، و بنابر احتياط واجب در جماع با مرد جمع كند بين غسل و وضو در صورتى كه قبلا وضو نداشته باشد و اگر نه غسل كفايت مى كند، و در حكم مذكور فرقى نيست بين بالغ و نابالغ و عاقل و مجنون و قاصد و غير قاصد.
مسأله 356 - اگر شك كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او