است، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى كند - مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت - به هر طرف شك عمل كند نمازش صحيح است.
مسأله 1202 - كم شدن ركن نافله را باطل مى كند، ولى زياد شدن ركن در آن اشكال ندارد، پس اگر يكى از كارهاى نافله را فراموش كند و موقعى يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده، بايد آن كار را انجام دهد، و دوباره آن ركن را به جا آورد، مثلا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره ء حمد را نخوانده، بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به ركوع رود.
مسأله 1203 - اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند - خواه ركن باشد يا غير ركن - چنانچه محل آن نگذشته بايد به جا آورد، و اگر محل آن گذشته به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1204 - اگر در نماز مستحبى دو ركعتى گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود، نمازش صحيح است، و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود، بايد به همان گمان عمل كند، مثلا اگر گمانش به يك ركعت مى رود، بايد يك ركعت ديگر بخواند.
مسأله 1205 - اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن در نماز واجب سجده ء سهو واجب مى شود، يا يك سجده يا تشهد را فراموش نمايد و بعد از سلام يادش بيايد، سجده ء سهو و قضا بر او واجب نيست.
مسأله 1206 - اگر شك كند كه نماز مستحبى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار (عليه السلام) وقت معين نداشته باشد، بنا بگذارد كه نخوانده است، و همچنين است اگر مثل نافلهء يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شك كند كه آن را به جا آورده يا نه، ولى اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
شكهاى صحيح مسأله 1207 - در نه صورت، اگر در شماره ء ركعتهاى نماز چهار ركعتى شك كند، بايد فكر نمايد، و بنابر احتياط واجب تأخير نيندازد، پس اگر يقين يا گمان به