" احكام جعاله " مسأله 2246 - جعاله آن است كه انسان قرار بگذارد در مقابل كارى كه براى او انجام مى دهند مال معينى بدهد، مثل آن كه بگويد: (هر كس يا شخص معينى گمشده ء مرا پيدا كند ده تومان به او مى دهم، يا مثلا نصف گمشده را به او مى دهم).
و به كسى كه اين قرار را مى گذارد جاعل، و به كسى كه كار را انجام مى دهد عامل مى گويند، و بين جعاله و اجاره فرقهايى است، از آن جمله اين است كه در اجاره بعد از تحقق اجاره اجير ضامن است و بايد عمل را تحويل دهد، و كسى هم كه او را اجير كرده اجرت را به او بدهكار مى شود، ولى در جعاله اگر چه عامل شخص معين باشد مى تواند مشغول عمل نشود، و تا عمل را انجام ندهد جاعل بدهكار نمى شود، و در اجاره قبول معتبر است ولى در جعاله معتبر نيست.
مسأله 2247 - جاعل بايد عاقل و بالغ باشد، و از روى قصد و بدون اكراه به ناحق قرار داد كند، و شرعا بتواند در مال خود تصرف نمايد، بنابراين جعالهء سفيه - يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند - يا كسى كه از طرف حاكم شرع به جهت افلاس ممنوع از تصرف در مال خود شده، صحيح نيست.
مسأله 2248 - كارى را كه جاعل مى گويد براى او انجام دهند، بايد بى فايده يا حرام يا واجبى كه شرعا بايد مجانا آورده شود نباشد، پس اگر بگويد: هر كس در شب به جاى تاريكى برود يا شراب بخورد يا نماز واجب خود را بخواند ده تومان به او مى دهم، جعاله صحيح نيست.
مسأله 2249 - اگر مالى را كه قرار مى گذارد بدهد معين كند، مثلا بگويد: (هر كس