" احكام عاريه " مسأله 2397 - عاريه آن است كه انسان مال خود را به ديگرى بدهد كه بدون عوض از آن استفاده كند.
مسأله 2398 - لازم نيست در عاريه صيغه بخوانند، و اگر مثلا لباس را به قصد عاريه به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد، صحيح است.
مسأله 2399 - عاريه دادن چيز غصبى و چيزى كه مال انسان است ولى منفعت آن متعلق حق يا ملك ديگرى است - مثل آن كه آن را اجاره داده باشد - در صورتى صحيح است كه مالك چيز غصبى يا كسى كه منفعت ملك يا متعلق حق اوست به عاريه دادن راضى باشد.
مسأله 2400 - چيزى را كه منفعتش مال انسان است - مثلا آن را اجاره كرده - مى تواند به كسى كه بر آن مال مورد اطمينان است، يا به اذن مالك عاريه بدهد، ولى اگر در اجاره شرط كرده باشند كه خودش از آن استفاده كند، نمى تواند آن را به ديگرى عاريه دهد.
مسأله 2401 - اگر ديوانه و بچه مال خود را عاريه بدهند صحيح نيست، و همچنين عاريه دادن سفيه و مفلس مال خود را صحيح نيست، مگر با اذن يا اجازه ء ولى سفيه و طلبكاران مفلس، و اگر ولى مصلحت بداند مال كسى را كه بر او ولايت دارد عاريه دهد، اشكال ندارد.
مسأله 2402 - اگر در نگهدارى چيزى كه عاريه كرده كوتاهى نكند، و در استفاده ء از آن زياده روى هم ننمايد، و اتفاقا آن چيز تلف شود، ضامن نيست، ولى چنانچه شرط كنند كه اگر تلف شود عاريه كننده ضامن باشد، يا چيزى را كه