احكام وضو مسأله 305 - كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن خيلى شك مى كند، در صورتى كه به حد وسواس برسد بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 306 - اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى گذارد كه وضوى او باقى است، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد، و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگرى، وضوى او باطل است.
مسأله 307 - كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.
مسأله 308 - كسى كه مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده - مثلا بول كرده - اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد، و اگر بعد از نماز است نمازى كه خوانده صحيح است در صورتى كه علم نداشته باشد كه در حال شروع به نماز غافل بوده، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
مسأله 309 - اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهايى كه پيش از آن است به جهت طول مدت خشك شده، بايد دوباره وضو بگيرد، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده، بايد جايى را كه نشسته يا مسح نكرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند، و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايى شك كند بايد به همين دستور عمل نمايد.
مسأله 310 - اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، در صورتى كه علم به غفلت در حال شروع نماز نداشته باشد نمازش صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
مسأله 311 - اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را به جا آورد.