" احكام وقف " مسأله 2740 - اگر كسى چيزى را وقف كند خود او و ديگران نمى توانند آن را ببخشند يا بفروشند و كسى هم از آن ارث نمى برد، ولى در بعضى از موارد كه در مسألهء " 2122 " و " 2123 " گذشت، فروختن آن اشكال ندارد.
مسأله 2741 - لازم نيست صيغهء وقف را به عربى بخوانند، بلكه اگر مثلا بگويد:
(خانهء خود را وقف كردم) كفايت مى كند، و همچنين انشاء وقف به عمل نيز محقق مى شود، مثل اين كه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد، و يا جايى را به قصد مسجد بودن بسازد و در موقوفات عامه مثل مسجد و مدرسه يا چيزى را كه بر فقراء يا سادات و امثال اينها وقف نمايند، قبول كردن كسى در صحت وقف معتبر نيست، بلكه در اوقاف خاصه هم - مثل وقف بر اولاد - اقوى عدم اعتبار قبول است هر چند قبول احوط است.
مسأله 2742 - اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از انشاء وقف پشيمان شود يا بميرد، وقف واقع نمى شود.
مسأله 2743 - كسى كه مالى را وقف مى كند، بايد از موقع انشاء وقف، مال را براى هميشه وقف كند، و اگر مثلا بگويد اين مال بعد از مردن من وقف باشد، چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده صحيح نيست، و نيز اگر بگويد تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد، يا بگويد تا ده سال باشد بعد پنج سال وقف نباشد و دوباره وقف باشد، وقف صحيح نيست.
مسأله 2744 - وقف خاص در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل يا ولى او بدهند، ولى اگر چيزى را بر اولاد