9 - قى كردن مسأله 1654 - هرگاه روزه دار عمدا قى كند - اگر چه به واسطهء مرض و مانند آن ناچار باشد - روزه اش باطل مى شود، ولى اگر سهوا يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد.
مسأله 1655 - اگر در شب چيزى بخورد كه مى داند به واسطهء خوردن آن، در روز بى اختيار قى مى كند، روزه اش باطل نمى شود، و احتياط مستحب آن است كه روزه ء آن روز را قضا نمايد.
مسأله 1656 - اگر روزه دار بتواند از قى كردن خوددارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.
مسأله 1657 - اگر مثلا مگس در گلوى روزه دار برود، چنانچه ممكن باشد بدون قى كردن آن را بيرون بياورد، بايد بيرون آورد، و روزه ء او صحيح است، ولى اگر ممكن نباشد، چنانچه طورى باشد كه به فرو دادنش خوردن صدق مى كند، بايد بيرون آورد هر چند به واسطهء قى كردن باشد و روزه اش باطل است، و اگر خوردن صدق نمى كند، بايد بيرون نياورد و روزه اش صحيح است.
مسأله 1658 - اگر سهوا چيزى را فرو ببرد و از حلق گذشته باشد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است، بيرون آوردن آن لازم نيست و روزه ء او صحيح است.
مسأله 1659 - اگر يقين داشته باشد كه به واسطهء آروغ زدن، چيزى از گلو بيرون مى آيد، بنابر احتياط واجب نبايد عمدا آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.
مسأله 1660 - اگر آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد، و اگر بى اختيار فرو رود، روزه اش صحيح است.