حاصل شود كافيست، و در غير دو صورت ذكر شده اكتفا به اخبار او محل اشكال است مسأله 2430 - اگر زنى كسى را وكيل كند كه مثلا ده روز او را به عقد مردى در آورد، و ابتداى ده روز را معين نكند، آن وكيل مى تواند هر وقت كه بخواهد او را ده روز به عقد آن مرد در آورد، ولى اگر معلوم باشد كه زن روز يا ساعت معينى را قصد كرده، بايد صيغه را مطابق قصد او بخواند.
مسأله 2431 - يك نفر مى تواند براى خواندن صيغهء عقد دائم يا غير دائم از طرف هر دو نفر وكيل شود، و نيز مرد مى تواند از طرف زن وكيل شود و او را براى خود به طور دائم يا غير دائم عقد كند، ولى احتياط مستحب آن است كه عقد را دو نفر بخوانند، خصوصا در صورتى كه وكيل شود كه براى خود عقد كند.
دستور خواندن عقد دائم مسأله 2432 - اگر صيغهء عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگويد:
" زوجتك نفسي على الصداق المعلوم " يعنى خود را زن تو نمودم به مهرى كه معين شده، و پس از آن بدون آن كه پى در پى بودن ايجاب و قبول عرفا به هم بخورد مرد بگويد: " قبلت التزويج على الصداق المعلوم " يعنى قبول كردم ازدواج را به مهرى كه معين شده يا بگويد: " قبلت التزويج " و قصد كند قبول همان ازدواج بر مهر معلوم را، عقد صحيح است.
و اگر ديگرى را وكيل كنند كه از طرف آنها صيغهء عقد را بخواند، چنانچه مثلا اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد و وكيل زن بگويد: " زوجت موكلتي فاطمة موكلك أحمد على الصداق المعلوم " و پس از آن بدون آن كه موالات عرفا به هم بخورد وكيل مرد بگويد: " قبلت التزويج لموكلي أحمد على الصداق المعلوم " صحيح مى باشد، و بهتر آن است كه وكيل زن بگويد: " زوجت موكلك أحمد موكلتي فاطمة على الصداق المعلوم ".
و بنابر احتياط مستحب لفظى كه مرد مى گويد با لفظى كه زن مى گويد مطابق